19 czerwca 2018

[194] Kryminał sportowy idealny na mundial – „Wyśniona jedenastka”



Jako że dzisiaj tak naprawdę dla Polaków rozpoczyna się mundial, mam dla Was coś specjalnego. Ile znacie książek beletrystycznych, w których ważną rolę odgrywa piłka nożna? Bo ja dotąd z żadną się nie spotkałam. Aż do momentu przeczytania „Wyśnionej jedenastki”. Jeśli więc po pierwszym meczu reprezentacji Polski będziecie jeszcze głodni wrażeń, to zawsze możecie sięgnąć po tę książkę. I to dosłownie w każdej chwili. Ale o tym zaraz.


Jest rok 2004. Krakowski dziennikarz sportowy Maciej Porzyński na spacerze z koleżanką Karoliną odnajduje zwłoki. Zostaje wezwana policja, rusza śledztwo. Okazuje się jednak, że ich udział w tej sprawie jeszcze się nie skończył, oboje wpadają w kłopoty. Ale jest również rok 2016. Ten sam Maciek zapoznaje Agnieszkę, studentkę oraz siatkarkę, która wydaje się w jego typie. Ich relacja zostanie jednak wystawiona na ciężką próbę, okazuje się bowiem, że za Maćkiem ciągnie się cień przeszłości. Sprawa ze zwłokami znalezionymi niedaleko rzeki dwanaście lat wcześniej powraca.

Autor książki, Paweł Fleszar, jest krakowskim dziennikarzem sportowym z dwudziestoletnim stażem i – co zdecydowanie widać po treści „Wyśnionej jedenastki” – ogromnym fanem piłki nożnej. Temat i zamiłowanie do sportu nie są mi obce, sama jestem wiernym kibicem, z tą różnicą, że żużlowym, niemniej w przypadku wydarzeń sportowych, w których bierzemy udział jako kraj, z uwagą oglądam kolejne mecze. Dyscyplina nie ma znaczenia, bo zdarzało mi się już kibicować polskim siatkarzom i siatkarkom, szczypiornistom, zimą także skoczkom narciarskim, a w trakcie ostatniej olimpiady obserwowałam też na przykład panczenistów. Od paru dni śledzę też zmagania piłkarzy na mistrzostwach świata, a dziś będę trzymać kciuki za Polaków (uwierzycie, że akurat w trakcie meczu mam egzamin? To powinno być zakazane!). Mimo że na co dzień do piłki nożnej mi daleko, to oglądanie tak ważnych meczów reprezentacji Polski (i nie tylko) sprawia mi przyjemność. Co to ma wspólnego z „Wyśnioną jedenastką”? Trochę ma. Mimo że książka Pawła Fleszara jest w dużej mierze kryminałem z domieszką romansu, to środowisko, w jakim została osadzona akcja – dziennikarze sportowi zajmujący się piłką nożną oraz drużyna siatkarek – sprawia, że dużo tu informacji o drużynach, rozgrywkach, wynikach, miejscach w tabeli, zdarzają się też opisy meczów, a spora część została także poświęcona historii piłki nożnej. Trzeba więc być choć minimalnie zainteresowanym sportem, żeby przebrnąć przez tę wielość informacji. Bo – jakkolwiek dobrze by się nie czytało „Wyśnionej jedenastki”, o czym zaraz – jej główny mankament jest taki, że duża ilość wiadomości czasami przesłania główny wątek, stopuje akcję, przy czym nic nie wnosi do fabuły, jest po prostu elementem dodatkowym, ciekawostką, która co najwyżej tworzy sportowy klimat. Dla fanów piłki nożnej z pewnością będzie to duży plus – autorowi na pewno należy się pochwała albo za ogrom researchu, który musiał wykonać, albo za ogrom wiedzy, którą posiada. Jednak ci, którzy nie pasjonują się tym sportem, mogą mieć pewne problemy – ja, nie ukrywam, miałam, niektóre fragmenty okazywały się męczące, zbyt długie i niepotrzebne względem fabuły. Nie oznacza to jednak, że źle oceniam „Wyśnioną jedenastkę”.

Trzeba przyznać, że jest to zgrabnie napisana powieść. Wątek kryminalny jest bardzo dobrze poprowadzony, dosyć zawiły, choć, tak jak mówiłam, czasem ginie pod informacjami o na przykład historii piłki nożnej. Rozdzielenie akcji na dwie płaszczyzny czasowe spowodowało, że przez całą książkę zastanawiałam się, co z tego wyniknie i jak te dwa poziomy narracji połączą się w jeden na koniec. Bohaterowie są wykreowani dość dobrze, chociaż w ich przypadku znowu odzywa się problem ogromu – w pewnym momencie jest ich dużo, ciągle dochodzą nowi, a dwutorowa narracja akurat tutaj wcale nie pomaga. To, co najbardziej podobało mi się w „Wyśnionej jedenastce”, to lekkie pióro autora. Czuć, że to nie jest pisarz z przypadku, a ktoś, kto faktycznie ma do czynienia ze słowem pisanym na co dzień, zna się na tym i lubi to robić. Jeśli więc miałabym znaleźć coś, co rekompensuje ogromną ilość sportowych ciekawostek i pozwala się przez nie przebić, to na pewno będzie to styl Pawła Fleszara. Przez narrację płynie się z przyjemnością, a dialogi bohaterów tylko to wrażenie wzmagają. Są żywe, realistyczne, często dość sarkastyczne, co pociąga za sobą również odrobinę rozluźniającego humoru. Fakt faktem, jest to książka udostępniania przez autora, a więc niewydana. Z tego względu trzeba brać poprawkę na to, że nie przeszła korekty i zdarzają się błędy, zwłaszcza interpunkcyjne. Nie są jednak tak rażące, by w znaczący sposób zakłócały lekturę; niewprawne oko pewnie ich nie zauważy.

Ze swojej strony mogę Wam polecić „Wyśnioną jedenastkę”. Jeśli macie w pobliżu jakiegoś mola książkowego, który każdy dzień spędza teraz na oglądaniu mundialu, albo sami takimi jesteście, to będzie to lektura idealna. Książka jest do pobrania zupełnie za darmo pod tym linkiem. Czytajcie i dzielcie się opiniami – czy to publicznie, czy to prywatnie, w mejlu skierowanym do autora (adres mejlowy również pod linkiem). I trzymajcie kciuki za Polaków!

Informacje o książce:
Autor: Paweł Fleszar
Ilość stron: 404
Literatura: polska
Moja ocena: 7/10

5 komentarzy:

  1. Ale mnie zainteresowałaś! Kryminał i to na dodatek ze sportowym klimatem to zdecydowanie coś po co muszę sięgnąć. Zapowiada się naprawdę dobrze i na razie nie zrażam się dużą ilością sportowych informacji, bo a nuż mi się spodobają!

    Pozdrawiam ♡

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli lubisz takie sportowe klimaty, to z pewnością te sportowe wstawki Cię nie znużą. Miłej lektury! :D

      Usuń
  2. Kryminały lubię, ale piłkę się nie interesuje, ale tak przedstawiłaś tę książkę, że się zaczynam wahać i możliwe, że po nią sięgnę.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się i mam nadzieję, że kiedyś przeczytasz! :)

      Usuń
  3. Miałam czytać tę książkę, ale jakoś tak.. umknęło. Ja jestem kibicem tylko na Euro i mundialach!

    OdpowiedzUsuń