#141 Czytało się (13): Lipiec, cz. 1 || Życie po śmierci, życie na Marsie, życie w Paryżu i życie w kłamstwie

Dzisiaj będzie życiowo. W trzynastej już odsłonie serii Czytało się, w której przypominam książki czytane i recenzowane przeze mnie w poprzednich latach (zachęcam do zaglądania w linkowane recenzje), przedstawiam wizję życia po śmierci według Stephena Kinga, wizję kolonizacji Marsa oczami Raya Bradbury'ego, opowieść o życiu w Paryżu na przestrzeni wieków, a na koniec historię bohaterki, która zdecydowanie za mocno koloryzuje swoje życie i kłamie każdemu w żywe oczy. Zapraszam!

Okładki pochodzą z lubimyczytac.pl.

Przebudzenie

Recenzja: Coś się stało

Cytat z recenzji: Mroczny, tajemniczy, ciężki klimat, naturalny dla Kingowych powieści, wzmaga wrażenie tego dziwnego rodzaju niepokoju, który podświadomie podsuwa jedno zdanie: coś się musi stać. 

Opinia po latach: Mimo że wielu zalicza tę książkę raczej do tych mniej udanych w dorobku Kinga, ja nadal wspominam ją dobrze. Nie zmieniłam co do niej zdania, a negatywne opinie jakoś do mnie nie trafiają. Uwielbiam tę powieść za ciężki, przytłaczający wręcz klimat, za bohaterów, którzy, jak to u Kinga, są skrajnościami, szaleńcami, pogubionymi życiowo ludźmi, a także za tematykę, jaką jest odwieczne pytanie ludzkości – co jest po śmierci? King podejmuje ten temat na swój sposób i robi to po mistrzowsku. A to, że droga do tego jest długa i obsiana powolną narracją? To trudno, taki styl Kinga. Warto przemęczyć się dla końcowego wrażenia.

Kroniki marsjańskie

Recenzja: Jak zachowałby się człowiek na Marsie?

Cytat z recenzji: Przyszłość przedstawiona przez Bradbury'ego pokazuje ludzkość w jak najgorszym świetle – okazuje się, że nie uczymy się na błędach, chcemy uważać się za panów i królów nie swoich ziem, jesteśmy bezmyślnymi, egoistycznymi ignorantami. Diagnoza bardzo poważna. W dodatku choroba jest niewyleczalna.

Opinia po latach: Zbiór luźno powiązanych ze sobą opowiadań, które z jednej strony są tekstami science fiction o kolonizacji Marsa, a z drugiej tekstami pokazującymi prawdę o naszej cywilizacji. Prawdę brutalną, nieładną, ale wydaje mi się, że prawdziwą. Uświadamiają, że człowiek uważa się za kogoś najlepszego już nie tylko na świecie, ale także w kosmosie, i chce za wszelką cenę narzucić swoją kulturę innym cywilizacjom oraz odebrać im ich własne ziemie. Mimo że opowiadania te mają już ponad pół wieku, są nadal aktualne i dają wiele do myślenia. Cieszy mnie bardzo, że na październik tego roku wydawnictwo Mag szykuje wznowienie tego zbioru. Warto po niego sięgnąć, kiedy już się pojawi!

Paryż

Recenzja: Paryż na przestrzeni wieków

Cytat z recenzji: Czytelnik razem z bohaterami może udać się na rozmowę z Ludwikiem XIV, poznać samego inżyniera Eiffela przy budowie Statui Wolności, a później słynnej wieży, wybrać się na przyjęcie z wybitnymi malarzami, jak Monet czy Chagall, a także zjeść obiad z Hemingwayem. 

Opinia po latach: „Paryż” sprawił, że pokochałam prozę Rutherfurda. Obecnie na półce mam cztery jego książki (z wydanych pięciu, ale można powiedzieć, że mam wszystkie, bo jedną wydano kawałek czasu temu), z czego przeczytane dwie – historie o Londynie i Rosji nadal czekają. Wiem jednak, że na żadnej z nich się nie zawiodę. Rutherfurd to dla mnie gwarancja dobrej, długiej opowieści o mieście (lub państwie w przypadku Rosji), które poznam zarówno od strony historycznej, jak i od strony społeczno-obyczajowej, zwyczajnie życiowej. Jeśli lubicie tego typu powieści historyczne, w której fikcja doskonale przeplata się z historię, szczerze polecam Wam książki Rutherfurda.

Pora na życie

Recenzja: W spirali kłamstw

Cytat z recenzji: Książka ta to niezwykła opowieść o tym, że nie wszystko w naszym życiu musi być idealne, są wzloty i są upadki, a grunt w tym, żeby nie wstydzić się tych drugich i przede wszystkim nie tworzyć wokół siebie pozornie doskonałej iluzji, ale przyznawać się do porażek.

Opinia po latach: Zabawna, ale i życiowa książka, która jest chyba moją ulubioną w dorobku Ahern (a przeczytałam ich zaskakująco dużo, bo aż dziewięć). Gdybym miała podać jeden powód, dla którego powinniście sięgnąć po tę książkę, to próbowałabym zachęcić Was słowami, że główna bohaterka kłamie czytelnikowi w żywe oczy. I jest to naprawdę świetne przeżycie, jakkolwiek dziwnie to brzmi. Niech to będzie moja rekomendacja.